Səhərlər durub tanımadığımız

Bir şəhərin

dar kucələrini supururuk, zibilini daşıyırıq

Gecələr

Oyanıb dərisini gun yandırmış

Qıvrım cod saclı yetim uşaqlara

Ən xoşbəxt şahzadənin nağılını danışırıq...

Kimsə gəlməlidir.

Gunlər uzanır və hec kəs gəlmir.

Geriyə baxmaq dəhşətlidir.

Gorursən ki,

İllər oncə qulağını qatar relsinə dirəyib

Qatarın səsini dinləməklə

Uzaqlar arzusunda yaşadığıncun

Səni gətirib uzaqlara atıblar...

Gorursən ki, yiyəsizsən...

Gorursən ki, bu amansız məhəllədə

Gunbəgun itlər də yoxa cıxır,

Pişiklər də...

Bilmirsən oldururlər, ya azdırırlar...

Və sən

Bilmirsən honkurub ağlayasan

Ya sadəcə kədərlənəsən...

Elə bir doğma adam gəlməlidir ki,

Onu opmək yox, qoxulamaq istəyəsən.

Yanında olduğuna əmin olmaq ucun

əlini uzunə qoyub yoxlamaq istəyəsən...

Gunlər uzanır. Hec kəs gəlmir...

Və sən bir-bir olursən...