Qәlәm

Olanım qәlәmdi vardan, dövlәtdәn,

Dövlәtdәn uzağam, vardan uzağam.

Özüm öz nökәrim, özüm öz bәyim,

Özüm öz qulluqçum, özüm öz ağam.

Qaşımı qaldırıb baxan deyilәm,

Dövlәt sümürәnә, var udana mәn.

Yemәyә bir loxma çörәk tapanda

Min şükür deyirәm yaradana mәn.

Qızılla, gümüşlә, ipәklә, tüllә

Xurcunum, fәrmәşim basılı deyil.

Asılı deyilәm mәn bir adamdan,

Bir adam da mәndәn asılı deyil.

Mәni düz yolumdan döndәrә bilmәz

Beş adam, on adam, yüz adam, canım.

Uçan bulud kimi, axan su kimi,

Әsәn külәk kimi azadam, canım.

Elә bu azadlıq bәsimdi mәnim,

Neynirәm dövlәti, neynirәm varı?

Neynirәm dilimi gödәk eliyәn

Qızılı, gümüşü, malı, davarı?

Bәsimdi, şeytana demәli sözü

Şeytanın üzünә şax deyirәmsә.

“Hә” demәli işә “hә” deyirәmsә,

“Yox”demәli işә “yox” deyirәmsә.

Mәnә qәlәm verib bu azadlığı,

Elә bu әlimdә tutduğum qәlәm.

Hәrdәn qadın kimi, hәrdәn qız kimi

Dizinә baş qoyub, yatdığım qәlәm.

Qәlәmin dizindә yata-yata mәn

Yuxular görmüşәm, dürlü yuxular.

Köhnә qala kimi, qalaca kimi

Sehrli yuxular, sirrli yuxular.

Ruhum uçub mәnim, ruhum qovuşub

Avara, Xәzәrә, Huna, Oğuza.

Qәlәmә demişәm dәrdim olubsa,

Qәlәmim dә açıb, deyib kağıza.

Qәlәmim olanda güclü oluram,

Çaşmayan adamı mәn çaşdırıram;

Bu gidi dünyanın pişiyini mәn

Ağaca, divara dırmaşdırıram.

Qәlәmim olanda qorxu bilmirәm,

Niyә qorxmalıyam mәn axı, niyә?

Olanım qәlәmdi vardan, dövlәtdәn,

Onun da qiymәti otuz qәpiyә.

Nә yaxşı ki, qәlәm otuz qәpikdi,

Nә yaxşı ki, deyil od qiymәtinә.

Nә yaxşı ki, qәlәm bazarda getmir

Maşın qiymәtinә, at qiymәtinә.

Axı otuz qәpik otuz min deyil,

Kimәsә borclu da qala bilәrәm.

Bu yazdığım qәlәm әlimdәn çıxsa,

Gedib ayrısını ala bilәrәm.