Mən buludların oğluyam
İndi bir "ah"lıq canım var
Nəfəs ciyərimdə sürgün...
Azalıram bir az, bir az
Yox oluram hər gün, hər gün...
Gözlərimdə qalan günlər
Bir-bir düşdü gözlərimdən...
Yığılan qəmim, qəhərim
Daşmır, daşmır gözlərimdən!
Gözümdə həvəsmi qalıb
Bir daşı daş üstə qoyam?
Əllərimdən göy yapışıb,
Mən buludların oğluyam...
Yoxluğun yaxın mənə...
Həsrətin yeddi arşın,
Yoxluğun yaxın mənə.
Bir eşq duasına dön,
Astaca oxun mənə.
Mən yorardım yolları
Bu dərd məni yormasa.
Arada zəng et barı,
Sevinim heç olmasa.
Həsrətindən tutuşar
Yanar ağzımda dilim.
Yenə küsülü qaldıq,
Heyif, getdi bir ilim.
Məni yuxuda görsən
Balıncını tərs çevir.
Nə olaydı, gözlərin
Deyəydi: "səni sevir".
Yeyər ömrü qız ahı...
Həyatı əllərində
Sönmüş çıraq kimiydi.
Seçəmmirdi insanı,
Yaxın - qıraq kimiydi?
Üzü xəzan yarpağı,
Əlləri qabar idi.
O keçdiyi küçələr,
İndi dardan dar idi.
Necə qəribsəmişdi,
Dost-tanışdan aralı.
Meyli hara ilişsə,
Eh, olardı oralı.
Sən bir köhnə evsən indi
Sən bir köhnə evsən indi
Yox sahibin, yoxdur yiyən.
Heç olmasa ərk eləyib,
Arada qapını döyən.
Sən bir köhnə evsən indi,
Yoxdu pəncərəni silən!
Hərdənbir sərçələr olur,
Kövrəlmiş gözünə gülən.
Sən bir köhnə evsən indi,
Xatirələr məzarısan.
Toz-torpaqdan bezməmisən,
Təkliyinin bezarısan.
Sən bir köhnə evsən indi
Qəmdən savayı, nəyin var?!
Bu yollara kölgə salır
Qəlbinə çəkilən dağlar.
Sən bir köhnə evsən indi
Sən keçmişin harayısan.
Küsmə yenə taleyindən,
Bayquşların sarayısan!