ANAMA MƏKTUB

Söylə, qarıcığım, salamatmısan?

Mən də salamatam. Salamlar sənə!

Süzülüb qoy sirli axşam işığı 

O yastı daxmanın axsın üstünə.

Yazırlar, gizlicə dolub dərd-sərə

Yanırsan həsrətdən korun-korun sən;

Nimdaş sırıxlında gündə yüz kərə

Yoluna çıxırsan mən nankorun sən.

Şər vaxtı gözlərin dolur təlaşla,

Axşamın toranı durur qəsdinə;

Guya meyxanada, dava-dalaşda

Saplayır bıçağı kimsə köksümə.

Əl çək, canım-gözüm, qəlbini didən

Belə qarış-quruş xəyal-xülyadan. 

O qədər də əyyaş deyiləm ki, mən

Səni görməyincə köçəm dünyadan.

Mən dəyişməmişəm heç bir tikə də,

Elə həminkiyəm – mehriban, həlim.

Tək bircə arzum var: bitsin bu kədər,

Yenə evimizə qayıdım, gəlim.

Gələrəm, bağımız baharsayağı

Ağappaq gül açıb çiçəkləyincə.

Amma oyatma ha məni sübh çağı 

Oyatdığın kimi səkkiz il öncə.

Ölən arzuları təkrar oyatma,

Ölən ümidləri gətirmə dilə, -

Çox... çox itirmişəm mən bu həyatda,

Başım az çəkməyib yaşıma görə.

Yönəltmə meylimi heç duaya da,

Dönmərəm keçmişə bir anlıq belə;

Sevincim, təsəllim sənsən dünyada,

Tək sənsən bir dünya aydınlıq mənə.

Di bəsdi bu qədər gizli darıxdın,

Yandın həsrətimdən korun-korun sən.

Əynində o köhnə, nimdaş sırıxlın

Az dayan yolunda mən nankorun sən. 

1924