“Aydın yol” Mahir N. Qarayevin tərcüməsində böyük rus şairi Mixail Yuryeviç Lermontovun (1814-1841) “Vəsiyyət” şeirini təqdim edir.

VƏSİYYƏT

Gəl əyləşək, qardaşım,

Gəl dərdləşək bir qədər:

Mən ömrümü yaşadım,

Lap az qalıb, deyirlər!

Evə gedirsən, ancaq

Nə deyim... bir sözüm yox;

Mənə canı yanacaq

Orda bircə kəsim yox.

İşdir, əgər bir adam

Gəlsə, soruşsa məni...

De ki, yaralanmışam,

Güllə dəlib sinəmi;

Qurban getmişəm çara,

Həkimlər də xamdı de,

Bir də doğma diyara

Məndən çoxlu salam de.

İnanmıram indiyə

Atam, anam sağ olsun...

Sağ olsalar da, niyə

Dərdim təzə dağ olsun;

De ki, işdə-gücdədir,

Çox tənbəldi yazmağa,

Alay da yürüşdədir –

Gözləməsinlər daha...

Bir də qonşu qız... ancaq

Biz ayrılan nə vaxtdır!..

Məni soruşmayacaq,

Yox, gözləmə, nahaqdır...

Sən danış, qoy dinləsin,

Boş qəlbə yanmayasan;

Qoy ağlasın, inləsin...

Nə var ki, bundan asan!

1840