“Aydın yol” məşhur macar şairi Şandor Petefinin şeirlərini təqdim edir.

 

YORUCU ƏSARƏT

Nə lazımsa, elədim,

Gizli qaldı niyyətim:

Axır gələr insafa,

O məni sevər dedim.

 

Sən demə, dolsa anbar

Od ilə, tüstü ilə,

Od şəhərə yeriyər

Damların üstü ilə.

 

Zəif yanan ocaqda

İşartıyam indi mən,

Çöldə çadır önündə

İşarıram sübhəcən.

 

Bir gur şəlalə idim,

Qayadan çırpılırdım.

Çırpıldıqca şırhaşır

Ətrafa səs salırdım.

 

İndi sakit, astaca

Bu çiçəkdən o gülə,

O kəsəkdən bu ota

Axıram gilə-gilə.

Əlçatmaz zirvə idim,

Hər qayam – uca pillə.

Qonşuluq eləyirdim

Şimşəklə, qartal ilə.

 

İndi kiçik meşəyəm,

Sığınıb kölgəliyə,

Nə isə deyir hərdən

Bülbül qəm yeyə-yeyə.

 

Bu başıma gələnlər

Sanki heç nə deyildir,

Bu əhvalım o qızın

Heç vecinə deyildir.

 

Yox! Bəsdir çəkdiklərim!

Qiymətimi azaltdım,

Canımı qurban verib,

Ürəyimi sızlatdım.

 

Ah, məhəbbət, zəncirin

Məni incidir elə,

Lap qızıldan olsa da,

Zəncir zəncirdir elə.

 

Mən qanad açmalıyam,

Zənciri atmalıyam!

Azadlıq “Gəl! Gəl!” deyir,

Mən ona çatmalıyam!

 

                                  Debretsen, 1843

 

 

OTAĞIMDA

Yağış yağır, səma bomboz,

Sanki əsgər paltarıdır.

Görünür ki, bu gün axşam

Gəzmək olmaz – qismət budur.

 

Niyə Allah bir gözəli

Rast gətirmir, getsin dərdim?

Mən onunla şənlənərdim,

Oynayardım, əylənərdim!

 

Qəlyanımı tüstülədib,

Damcıları dinləyirəm.

Xəyalımda keçənlərə

Qayıdıram, inləyirəm.

 

Gah qəm gördüm, gah da sevinc,

Olub, daha nə gizlədim?

Öz günahım ucbatından

Hey qəm çəkdim, hey qəm yedim...

 

Ah, ağlımın yüngüllüyü!

Min bəlaya çəkdi məni.

Belə səbr, belə dözüm

Lap zəhləmi tökdü mənim!

 

Ah, bu ağlın yüngüllüyü!

İşi yoxdur dinclik ilə.

O da, mənə belə gəlir,

Ötəcəkdir gənclik ilə...

 

Dəyişkəndir ömrüm mənim,

Bircə dostum dəyişməzdir.

Hər qəzada, hər bəlada

Mənimlədir – həmnəfəsdir.

 

Bir vaxt Vətən həsrətiylə

Vəhşi kimi gəzişmişəm,

Onunla bir ac qalmışam,

Bir xəndəkdə büzüşmüşəm.

 

Qürbət eldə bu dostumla

Qəm altına bir girmişik.

Dörd quruşa quru əsgər

Suxarısı gəmirmişik.

 

İstiotu çox tünd olan

Bu aktyor çörəyini

Bir yemişik, yaş axıdıb,

Yandırıbdır ürəyini.

 

Əziz dostum – Poeziya!

Səninləyəm hər işdə mən,

Hər illətin arasında –

Səhnədə mən, yürüşdə mən.

 

Şeirlərim, qalarsınız

Ya mənimlə ölərsiniz?

Ya gecələr qəbrim üstə

Ay kimi nur çilərsiniz?

 

Yağış kəsdi! Göy qurşağı

Tutdu göyü... hava təmiz...

Çıxım gəzim, əgər tini

Kəsdirməyib sələmçimiz...

 

                                  Peşt, 1844

Tərcümə edən: Ağasəfa