İspaniyanın populyar “Babab.Cultura de revista” elektron ədəbiyyat jurnalı Dövlət Tərcümə Mərkəzinin “Azərbaycan ədəbiyyatı beynəlxalq virtual aləmdə” layihəsi çərçivəsində Azərbaycan Xalq şairi Səməd Vurğunun ispan dilinə tərcümə olunmuş “Şair, nə tez qocaldın sən?”, “Mən tələsmirəm...” şeirlərinin yayınına başlayıb.

Şairin yaradıcılığı haqqında məlumatla təqdim olunan şeirlərin ispan dilinə tərcümə müəllifləri – tanınmış ispan tərcüməçisi Raul Poggi Alexandro  və ispan dili mütəxəssisi Tutuxanım Yunusovadır.

Qeyd edək ki, geniş oxucu auditoriyası tərəfindən izlənən “Babab.Cultura de revista” jurnalı mütəmadi olaraq, öz səhifələrində İzabella Berd, Tomas Mann, Qabriel Qarsia Markes, Mario Varqas Lyosa, Blanka Andreu kimi dünya korifeylərinin yaradıcılığını işıqlandırır.

 

Səməd Vurğun

(1906–1956)

 

• Şair, dramaturq, tərcüməçi, ədəbiyyatşünas;
• Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının sədri, Azərbaycanın Xarici Ölkələrlə Mədəni Əlaqələr Cəmiyyətinin sədri, Azərbaycan SSR Elmlər Akademiyasının vitse-prezidenti vəzifələrində çalışıb;
• “Azərbaycan”, “Ceyran”, “Aygün”, “Bulaq əfsanəsi”, “Qız qayası”, “Vaqif”, “Fərhad və Şirin”, “İnsan” kimi yüzlərlə şeir, poema və dram əsərlərinin müəllifidir;
• Azərbaycanın ilk “Xalq şairi” fəxri adına layiq görülüb.

 

 

 

Şair, nə tez qocaldın sən!

 

Nemətsə də gözəl şeir,

Şair olan qəm də yeyir.

Ömrü keçir bu adətlə,

Uğurlu bir səadətlə.

Görən məni nədir deyir:

Saçlarına düşən bu dən?

Şair, nə tez qocaldın sən!

 

Dünən mənə öz əlində

Gül gətirən bir gəlin də

Gözlərində min bir sual

Heykəl kimi dayandı lal…

O bəxtəvər gözəlin də

Mən oxudum gözlərindən:

Şair, nə tez qocaldın sən!

 

Ovçuluğa meyil saldım,

Gecə – gündüz çöldə qaldım,

Dağ başından enib düzə

Bir ox kimi süzə – süzə

Neçə ceyran nişan aldım;

Cavab gəldi güllələrdən:

Şair, nə tez qocaldın sən?

 

Bəzən uca, bəzən asta,

Ötür sazım min sim üstə.

Andı yalan, eşqi yalan,

Dostluğu da rüşvət olan,

Ürək yıxan bir iblis də

Üzəvari deyir hərdən:

Şair, nə tez qocaldın sən!

 

Saç ağardı, ancaq ürək

Alovludur əvvəlki tək.

Saç ağardı, ancaq nə qəm!

Əlimdədir hələ qələm…

Bilirəm ki, deməyəcək

Bir sevgilim, bir də Vətən:

-Şair, nə tez qocaldın sən!

 

Mən tələsmirəm...

 

Dostlar, badələri qaldırın içək!

Gecə, ulduzludur, hava da sərin.

Demirəm məst olub dünyadan keçək…

Deyirəm mehriban düşüncələrin

İsti qucağında qızınaq bir az…

Qoy uzansın gecə, geciksin səhər,

Yuxuya getməsin məclisdəkilər –

Mənim söhbətimdən yorulmaq olmaz.

Hələ yer üstündə, insan yanında

Deyib danışmaqdan doymamışam mən…

Uzadaq ömrünü hər bir anın da,

Yel kimi keçməsin vaxt üstümüzdən…

Bu aylı gecədə, bu dağ döşündə,

Bu sazlı, söhbətli bulaq başında

Bu saat, bu dəm

Heç yana, heç yerə mən tələsmirəm!

 

Sevgilim, qolunu boynuma dola!

Demə ki, yorğunam, ya qocalmışam.

Mən hələ dünyadan nə zövq almışam?

Dur, bütün aləmi gəzək qol-qola!

Yenə də fikrimin səyyar yelkəni

Dənizdən-dənizə atsa da məni,

Qorxma! Ürəkdə de: “Uğurlar ola!”

Dur, bütün aləmi gəzək qol-qola,

Sellərdən, sulardan yeyin axsamda,

Şimşəklə yanaşı göydə çaxsam da,

Nə şadlıq səyirtsin atını, nə qəm,

Heç yana, heç yerə mən tələsmirəm!

 

Sən də, ovçu dostum, tələsmə sən də,

Bu qəlbi dağları qoy asta aşaq.

O çay yanındakı yaşıl çəməndə

Asta addımlayıb ağır dolaşaq.

Hər gülə, çiçəyə salam verməsəm,

Xoş üz göstərməsəm, xoş üz görməsəm;

Nanələr, reyhanlar inciyər məndən.

Güllərin yarpağı tökülər dən-dən…

Odur ki yel olub çöldə əsmirəm,

Heç yana, heç yerə mən tələsmirəm!

 

Bulud tez keçməsin başımın üstdən,

Çay da yavaş axsın… sular boyunca.

Baxım hər zərrəyə, baxım doyunca…

Ürək tərpənməyir ötərgi səsdən,

Nə çıxar bir anlıq yanan həvəsdən?

 

Elə zənn etmə ki, ağırlaşmışam,

Ayağı sarıqlı şikəst bir quşam…

Qoy dünya böyüsün, zaman uzansın,

Bir günün ərzində aylarla yansın

Al günəş üzündən nur yağa-yağa.

Ömrün kitabını tamamlamağa

Çox da can atmasın əlimdə qələm,

Mən tələsmirəm,

Mən tələsmirəm!