Elektron ədəbiyyat və sənət portalı

Cülyettanın monoloqu

Bölmə: Monoloqlar 29.06.2018

Uilyam Şekspir
"Romeo və Cülyetta"
Cülyettanın monoloqu



Kapulettinin bağı. Cülyetta daxil olur.

Cülyetta.

Siz ey ayaqları od saçan atlar,

Qərbə  –  günbatana çapın dördnala

Febin oğlu Faston sürsəydi sizi,

Qızıl arabanı aparmışdınız,

Aləmi qaranlıq tutmuşdu çoxdan.

Gəl, gəl aşiqlərin sirdaşı gecə,

Gəl, çək hər tərəfə qara pərdəni.

Kənar gözdən uzaq, yad dildən uzaq

Romeo gizlicə gəlsin yanıma.

Dünyanı aydınca görür aşiklər,

Dünyaya nur saçır onların hüsnü.

Əgər məhəbbətin korsa gözləri,

Onun ən sevimli dostu gecədir.

Ey ədəbli gecə, ey qara donlu,

Zabitəli gözəl, gəl, gəl sən mənə

İki təmiz qəlbin saf oyununda

Uduzaraq qalib gəlməyi öyrət.

Utancaq, pak eşqim cürətlənincə

Qara örpəyinlə yanaqlarımda

Həyadan alışan qanımı gizlət.

Gəl, gecə, bir tələs! Tez ol, Romeo,

Gəl, zülmət gecədə nurlu gündüzüm,

Uç, gəl sən gecənin qanadlarında,

Qarğanın belinə yenicə yağmış

Qardan sən şəfəqli, sən ağ olarsan.

Gəl, sevimli gecə, ey qaraqaşlım,

Mənim Romeomu sən gətir mənə.

O öləndə onu götür özünlə,

Kəs, doğra balaca ulduzlar kimi.

Bundan göylər elə gözəlləşər ki,

Mat qalar gecəyə bütün yer üzü,

Pərəstiş eyləməz Günəşə heç vaxt.

Bir sevgi sarayı satın aldım mən,

Fəqət o saraya sahib deyiləm.

Mənim özümü də satın aldılar,

Fəqət nə yiyəm var, nə sahibim var.

Ah, necə əzablı, qəmlidir bu gün,

Təzə paltarımı geyə bilməyən

Səbirsiz uşağın bayramqabağı

Keçirdiyi qəmli bir gecə kimi!

Ah, ah, dayəm gəlir, xəbər gətirir.

Romeo adını deyən hər bir dil

Göylərtək gözəldir, heyrətamizdir.