Page 114 - Əlifba

ODUNÇUNUN SƏHVİ

Bir gün bir odun çu me -
şә dәn ke çәn dә ya ra şıq lı bir
ağac gördü. Ayaq sax la yıb
ağa ca xey li bax dı. Ağac ca -
van, qa mәt li vә gözәl idi.
Әt ra fı isә әy ri, ya ra şıq sız
ağac lar la do lu idi. Odun çu
düşündü ki, bu әy ri, çir kin
ağac lar, yә qin ki, gözәl ağa -

cı boy at ma ğa qoy mur vә
on la rı bal ta ilә kә sib qır dı.
Gözәl ağac açıq lıq da tәk
qal dı. Günәş onu yan dır dı,
do lu döydü, külәk qol-
bu da ğı nı әyib sın dır dı.
Bir gün odun çu nun yo lu

ye nә hә min me şә yә düşdü. Am ma bu dә fә o, gözәl ağa cın ye rin dә qup qu ru
qu ru muş gövdә gördü vә öz sәh vi ni an la dı.

1. Nә üçün yaraşıqlı ağac әtrafındakı әyri, yaraşıqsız ağaclar kәsilәndәn
sonra qurudu?
2. Hekayәnin mәnasını necә anladın?
3. Aşağıdakı sözlәrdәn peşә adları düzәlt vә cümlәdә işlәt.

Odun...
Dәmir...
Pinә...
Yazı...
4. «rәhnidir» sözünün mәnasını izah et.

Dәftәrinә köçür

Ağaclar, çiçәklәr, hә a heyvanlar da tәk

qalarsa, mәhv olar.

Dostluq, birlik, mehribanlıq sağlamlığın

rәhnidir.
114