Page 133 - Əlifba
P. 133
TƏBİƏT HADİSƏLƏRİ
Göyqurşağı
Gözәl yay günü idi. Qәfildәn güclü yağış yağmağa başladı.Yağış yağır,
Günәş isә yenә әvvәlki kimi işıq saçırdı. Ağacların yarpaqlarından asılmış iri
damlalar Günәşin şüaları altında par-par parıldayırdı. Bu vaxt sәmada yaşıl,
çәhrayı, bәnövşәyi, narıncı, sarı, mavi vә ağ şüalarla göyün bir tәrә findәn o
biri tәrәfinә körpütәk asılan Göyqurşağı göründü. O, aşağıda axan çayda öz
әksini görüb heyrәtlәndi:
– Ah, mәn necә dә gözәlәm?! Mәn Günәşdәn dә gözәlәm!
133
