Page 140 - Əlifba

ANA CEYRAN

Mә nim ba bam tәc -
rübә li ov çu dur. Bir gün
o, ov dan evә әli boş vә
mә yus qa yıt dı, tüfәn gi -
ni di var dan asıb, bir da -
ha ova get mә yә cә yi ni
de di.
Biz on dan nә dәn bu
qә ra ra gәl di yi nin sә bә -
bi ni so ru şan da, o, qaş -
la rı nı çat dı, bir qә dәr
düşünüb, ba şı na gә lәn
әh va la tı da nış dı:
– Ya vaş- ya vaş güllü-
çi çәk li düzәn lik lә ad -
dım la yır dım. Tә bi ә ti seyr
edir dim. Mә ni ov dan
çox, tә bi әt va leh et miş -
di. Bir dәn gözüm ya xın -
lıq da boy nu nu bu rub mә nә ba xan bir cey ra na sa taş dı. Qaç ma dı ğı nı görüb tә -
әcc üblәn dim. Ya ra lı ol du ğu nu zәnn et dim. Qәs dәn bәrk dәn öskürdüm ki, cey -
ran ürküb qaç sın. An caq o, ye rin dәn tәr pәn mә di. Yox la maq üçün onu ni şan al -
dım vә bu za man onun iri, qa ra gözlә rin dә yal va rış ifa dә si gördüm. San ki o
de yir di: «A xı görürsәn, qa ça bil mi rәm. ..»
Mәn qәs dәn çax ma ğı da çәk dim. Bu mә qam onun qa ra gözlә rin dә yaş pa -
rıl da dı. Qol la rım bo şa lıb ya nı ma düşdü. «Bu nә sir dir?» – öz-özümә düşündüm
vә ona ya xın laş dım.
Cey ran ya ra lı de yil di, ya nın da ye ni cә do ğul muş bir cüt ba la sı var idi.
Gözlә rim ya şar dı... Bir dә heç vaxt cey ra na güllә at ma ya ca ğı ma özümә söz
ver dim.
İlyas Әfәndiyev

1. Bu hekayәdәn nә anladın?
2. Ovçu niyә ova getmәmәyi qәrara aldı?

3. Böyüyәndә ovçu olmaq istәyәrdinmi?
4. Mәtndә hansı cümlәlәr ovçunun mәrhәmәtli insan olduğunu bildirir?
5. «ürkmәk» sözünü әvәz edәn sözü tap vә cümlәdә işlәt.

140