Page 161 - Əlifba

YEDDİ NAR ÇUBUĞU
(Nağıl)

Biri var idi, biri yox idi, bir kişi var idi. Onun yeddi oğlu var idi. Bu yeddi
qardaş bir yeyәr, bir gәzәr, bir dolanardılar. Hamı onların mehribanlığına hәsәd
aparar, bir düşmәn yaxınlarına gәlә bilmәzdi.
Qardaşlar ova da bir yerdә gedәr, ayını, canavarı, şiri, pәlәngi diri-diri

tutardılar.
Aylar dolandı, illәr ötdü, qardaşlar evlәnib oğul-uşaq sahibi oldular. Hәr
qardaş bir yerdә imarәt tikdirib, bir-birindәn ayrı düşdülәr. İllәr ötdükcә, gediş-
gәliş azaldı, aralığa soyuqluq düşdü. Qardaşlar ova da tәk-tәk getmәyә baş la -
dılar vә әliboş qayıtdılar. Düşmәnlәr bu fürsәti әldәn vermәyәrәk, hәr birinә

tәk-tәk hücum edib, qardaşların evlәrini taladılar.
Ata qocalıb әldәn düşmüşdü. Övladları ona da az-az baş çәkir, gәlәndә dә
öz dolanacaqlarından danışıb gileylәnirdilәr.
Bir gün ata oğlanlarının bu halından narahat olub, onları yanına
çağırdı:
161