Page 159 - Əlifba
P. 159
QEYRƏTLİ ŞAH
Qәdim zamanlarda Xәzәrin sahilindә әdalәtli bir şah yaşayırdı. Ölkә әmin-
amanlıq içindә, xalqın güzәranı yaxşı idi. Odur ki, xalq da öz hökmdarını çox
sevirdi. Lakin qonşu dövlәtin bu hökmdardan qat-qat güclü şahı bu torpaqlara
sahib olmaq istәyir, vaxtaşırı bir bәhanә ilә ondan nә isә tәlәb edirdi.
Günlәrin bir günü qonşu dövlәtin bu tamahkar şahı çaparlarını göndәrib
әdalәtli hökmdarın ağ atını tәlәb etdi.
Şah әyanlarını başına yığdı, çox götür-qoy etdilәr. Hökmdar çox düşündü
vә dedi:
– Bir at nәdir ki, onun üstündә qan düşsün? Atı verәk.
Atı qonşu dövlәtin hökmdarına göndәrdilәr.
Bir il keçdi. Yenә dağları, dәrәlәri toz-duman bürüdü. Çaparlar gәlib,
tamahkar hökmdarın, onun ortancıl oğlunu istәdiyini elan etdilәr.
Bu xәbәrdәn şahın ürәyinә sanki ox sancıldı:
– Hökmdar mәnim oğlumu neylәyir? – deyә soruşanda, çaparların biri:
– Hökmdarın qoşununda әsgәrlik edәcәk. – dedi.
O biri capar:
– Yox-yox, ağ ata mehtәrlik edәcәk. – deyә cavab verdi.
159
