Page 165 - Antologiya_Gencler_Yeni_Design_Son_Layout 1

Bütün yox olanlara

Yoxluq külək kimidir...
Hərdən yüngülcə toxunar,
hərdən çırpılar üz-gözünə,
üst-başına...
İndicə parkda çərpələng uçuran
uşağa baxanda
yoxluğu daha yaxşı tanıdım –
yoxluq həm də uçurmağa arzuların olmamasıdır...
Həm də anladım ki,
gözləməyə adamım,
məktubum,
cavabım və daha nələrimsə yoxdusa
elə mən də yoxam...
mən də yoxam... Şeirlər
Budur yanımdan adamlar gəlib-keçir,
adamlar baxır yoxluğuma
mənimsə gözlərimdə
onu uzaqlara yola salarkən Xa rə Nurgül.
son dəfə gördüyüm
ağarmış saçları var hələ də...
Bir də dönüşün mümkün olmadığını anladan
əşyalarının boş yeri...
Yoxluq
bir adamın bir çamadan yeri qədər olan
boşluğudur həm də...
o yerin soyuqluğudur...

165